Na czym polegają zaburzenia uwagi i pamięci u dziecka?

Na całym świecie coraz więcej milionów dzieci i dorosłych cierpi na przewlekłe schorzenia, takie jak zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, które powodują problemy z koncentracją uwagi i impulsywnym zachowaniem. Zazwyczaj rodzice i nauczyciele skarżą się, że dziecko łatwo traci koncentrację, nie skupia uwagi na wykonywanych czynnościach i ma trudności z wykonywaniem poleceń, uważając, że to “napad złości”, ale można to zakwalifikować jako zaburzenia uwagi i pamięci.

Co to są zaburzenia uwagi i pamięci?

Nieuwaga jest zaburzeniem, które utrudnia wykonywanie najbardziej podstawowych, a nawet bardziej złożonych codziennych zadań, często z powodu wysokiego poziomu lęku u dzieci, który może stać się chroniczny. Zaburzenia pamięci idą w parze z poprzednimi i polegają na uszkodzeniu struktur neuroanatomicznych mózgu, co powoduje trudności z przechowywaniem i zatrzymywaniem informacji w mózgu, a w związku z tym prawie niemożliwe jest zapamiętywanie. Objawy zaburzeń uwagi i pamięci. Objawy to utrata pamięci krótko- i długotrwałej, łatwe zapominanie imion, trudności z wykonywaniem zadań i koncentracją, trudności z czytaniem ze zrozumieniem, niezwracanie uwagi na to, co się do nas mówi, łatwe odwracanie uwagi od czegokolwiek, trudności z wykonywaniem poleceń i ciągłe, niezamierzone popełnianie błędów. Oprócz tego występują inne objawy.

1. Ciągłe rozproszenie uwagi. Jednym z najczęstszych problemów u dzieci jest rozproszenie uwagi i choć czasem jest to coś normalnego, zaczyna niepokoić, gdy dzieci robią to z łatwością, a zwłaszcza podczas odrabiania lekcji, do tego stopnia, że staje się to prawdziwym koszmarem dla rodziców, a także dla maluchów, ponieważ proces uczenia się ulega spowolnieniu. Jednym z czynników, które mogą mieć na to wpływ, jest sen – są dzieci, które śpią dużo, ale źle, i w efekcie nie odpoczywają tak, jak powinny, a ich fizyczne wyczerpanie sprawia, że częściej zdarzają się nieuwaga i roztargnienie.
2. Słaba kontrola motoryczna. Dzieci, które mają problemy z pamięcią i koncentracją, często mają słabą kontrolę motoryczną, więc nie potrafią powiązać myśli z ruchem; myślą o ruchu, ale nie udaje im się go wykonać. Wpływa to na ich rozwój emocjonalny i psychomotoryczny, a także na ich życie społeczne, rodzinne i szkolne.
3. Impulsywność i nadpobudliwość. W związku z powyższym większość dzieci, u których występują pewnego rodzaju zaburzenia, jest nadpobudliwa lub impulsywna, i choć z natury powinny być aktywne, często przekraczają poziom aktywności, prezentując takie wzorce, jak niemożność usiedzenia w miejscu, uderzanie się rękami lub nogami, wiercenie się w foteliku, niemożność usiedzenia w miejscu przez określony czas, ciągły ruch, nadmierne mówienie, stresowanie się cichymi zajęciami.

Jak leczyć zaburzenia uwagi i pamięci?

Istnieją metody leczenia, terapia behawioralna i poradnictwo pedagogiczne, które mogą pomóc w znacznej poprawie objawów zaburzeń uwagi i pamięci. Po pierwsze, leki stymulujące są często przepisywane w celu leczenia nadpobudliwości i zaburzeń uwagi za pomocą substancji chemicznych równoważących neuroprzekaźniki w mózgu. Z drugiej strony psychologowie i specjaliści od zdrowia psychicznego, stosując psychoterapię behawioralną, mogą osiągnąć niesamowite korzyści dzięki prostym działaniom, takim jak symboliczne nagrody za dobre zachowanie. Nowe metody leczenia zaburzeń uwagi i pamięci obejmują nowe, nowoczesne urządzenia, które zewnętrznie stymulują nerw trójdzielny za pomocą plastrów umieszczanych na czole dziecka, które wysyłają sygnały elektryczne do mózgu, ale jest to metoda przepisywana wyłącznie przez lekarza i pod ścisłym nadzorem dorosłych, i zazwyczaj jest stosowana podczas snu dziecka.

Dzieci cierpiące na tę dolegliwość powinny prowadzić inny tryb życia, w bezpiecznym i przyjemnym otoczeniu, okazywać im dużo czułości, aby zapomniały o negatywnych aspektach i nauczyły się ufać sobie, a także podnosić ich samoocenę, co jest bardzo ważne dzięki zajęciom muzycznym lub plastycznym. Staraj się zawsze mówić powoli i konkretnie, aby dziecko mogło lepiej zrozumieć i zapamiętać polecenia, unikaj sytuacji stresowych, w których dziecko może się niecierpliwić, zachęcaj do kontaktów społecznych i wpajaj nawyki zdrowego stylu życia. W środowisku szkolnym należy ustalić plan zajęć i porozmawiać z nauczycielami, aby mogli oni zaproponować różne plany zajęć dla dziecka. Istnieją metody, takie jak joga lub medytacja, specjalna dieta, suplementy witaminowe i mineralne oraz trening neurofeedback, które mogą w znacznym stopniu pomóc w zachowaniu dziecka. Choć bez wątpienia najlepsze leczenie zaczyna się w domu, należy zachować spokój i dawać dobry przykład, aby nie frustrować go, spędzać z nim jak najwięcej czasu, ale też od czasu do czasu dać mu chwilę wytchnienia.